کودکان مکتبی از اوستاد             رنج دیدند از ملال و اجتهاد

                       مشورت کردنددر تعویق کار           تا معلم در فتد در اضطرار

یکی از کودکان که از بسیارزیرک و باهوش بودتدبیری اندیشید . سر در گوش یارانش برد و گفت :نقشه ای دارم کهمی توانیم با اجرای ان برای مدتی از دست استاد راحت شویم  فردا من پیش از همه به مکتب می ایم وقتی وارد شدمبه استاد نگاه می کنم ومیگویم استاد خدا بد ندهد چرا رنگتان پریده است است

                      خیر باشد رنگ تو بر جای نیست    این اثر یا از هوا یاازتبی ست

 کودک باهوش رو کرد به دوستانش و گفت :اگر من به استاد چنین بگویم حتما بهفکرفرو می رود ان وقت نوبت تو است که ....

                    چون دراییاز در مکتب بگو                خیر باشد استاداحوال تو

وقتی نفر دوم هم چنین بگوید استاد بیش تر در فکرفرو می رود و فکر می کند که واقعا کسالتی داردوخود نمی داند .بعد نفر سوم است که از در مکتب واردشودو...

                   ان خیالش،اندکی افزون شود             کز خیالی عاقلی مجنون شود

روز بعد کودکان در بیرون از مکتب هم دیگررا دیدند و حرف هایشان را باهم هماهنگ کردند وبه طرف مکتب راه افتادند پیش از همه کودک باهوش در امر و گفت:

                  او درامد گفت :استادا سلام               خیر باشد رنگ و رویت زردفام

                  گفت استاد:نیست رنجی مر مرا         تو برو بشین مگو یاوه هلا

استاد بااین که حالش خوب بود ازشنیدن حرف های باهوش شکی در دلش پدیدارگشت اما به خود نهیب زدکه مرد باحرف یک کودک خرد خود را می بازی

اما:

                اندر امددیگریگفت این چنین               اندک ان وهم افزون شد بدین

نفر سوم و چهارم ...سی ام هم امدندو همان حرف را گفتنداستاد دیگر یقین کرد که بیمار است

                همچنین تا وهم او قوت گرفت           مانددراحوال خود بس درشگفت

استاد با خودگفت((گیرم کودک اول و دود اشتباهکردهباشند سی کودک که اشتباه نمی کنندمن حتما بیماریی دارم))

پس دستور دادتا کودکان به خانه بازگردند و خود نیز به خانه رفت تا استراحت کنددر حالیکه چند کودک به دنبالش می رفتند و مثلا مواظبش بودند که زمین نخورد

او در دل می گفت عجب زن بی وفایی دارم اصلا به فکر مننیستاو چرا امروز مرابا این حال روانه مکتب کرده

                 خشمگین با زن که مهر اوست          من بدین حالم نپرسید و نجست

                 خودمرا اگه نکرد از رنگ من                 قصد دارد تا رهد از ننگ من

زن استاد با دیدن همسرش تعجب کرد

               گفت زن:خیرست چون زودامدی             کی مبادا ذات نیکت رابدی

استاد نگاهی با غیظ بهزنش انداخت و...

             گفت کوری؟رنگ و حال من ببین               از غم بیگانگان اندر حنین    

زن با تعجب گفت:تو بیمار نبودی کی بیمار شدی ما نفهمیدیم

استاد خشمگین بود خشمگین تر شدرو کرد به زنش و گفت:همه می گویند من بیمارم ان وقت تو می گویی من بیمار نیستم

زن گفت دستبردار مرد این  حرف ها چیست که تو می گویی چهکسی این راگفته

            گفت :ای خواجه بیارم اینه                 تا بدانی که ندارم من گنه

استاد با عصبانیت گفت اینه بخورد توی سرت اینه می خواهم چه کار ...زود برووو

          جامه ی خواب مرا زو گستران                 تا بخسبم که سر من شد گران

کودکان  که دم در ایستاده بودندو به صحبت های استاد و زنش گوش می دادندخیلی تلاش کردند جلوی خنده شان را بگیرند وقتی خیالشان راحت شد که استاددر خانه بستری شده از او خداحافظی کردند واستاد نیز از ان هاتشکر کردکه اورا از بیماریش اگاه کردند

         پس برون جستند سوی خانه ها            همچومرغان در هوای دانه ها